اگر مطلع شدید فرزند شما در تجمع‌های اعتراضی در مدرسه یا بیرون از آن شرکت می‌کند، پیش از هر چیز به او اطمینان دهید که برای حق آزادی عقیده و آزادی بیان او احترام قائل هستید و به اهمیت و ضرورت مشارکت او در این جنبش باور دارید.
معصومه، رومینا، مونا… فرقی نمی‌کند نامشان چه باشد، همه این بچه‌ها قربانیان قتل‌هایی موسوم به ناموسی هستند. جان‌هایی که به دست اعضای درجه‌یک خانواده، پدر یا همسر گرفته می‌شوند تا خونشان آبرو شود. رومینا دختر نوجوان ۱۳ساله، خرداد ۱۳۹۹ با ضربه داس پدرش به قتل رسید. یک سال و نیم بعد، سر بی‌گناه مونا در دستان پدر پسر سه‌ساله‌اش در خیابان‌های اهواز چرخانده شد.
لایه‌های ستم تنها بر امتیازها و فرصت‌های فرد در طول زندگی تاثیر نمی‌گذارند. حتی مرگ، و شیوه و سرعت خبررسانی آن هم تحت‌تأثیر این لایه‌هاست. هستی نارویی نه فقط به عنوان یک کودک، نه فقط به عنوان یک دختر، و نه فقط به عنوان یک بلوچ، بلکه به عنوان یک کودک‌دختر بلوچ به حاشیه رانده شده، و از توجه رسانه‌ای، پیگیری جمعی و دادخواهی نیز عقب افتاده است.
پرونده امنیتی داشتن دیگر مختص افراد بزرگسال نیست و در این چند ماه، برخی کودکان و دانش‌آموزان هم متهم شناخته شده‌اند. در روزهای اخیر شاهد این بودیم که گروهی از نوجوانان به جرم حضور در اعتراضات، زندانی و دادگاهی شده‌اند.
جمهوری اسلامی در آخرین تلاش‌هایش برای سرکوب اعتراض‌ها و زهرچشم گرفتن از معترضان، دادگاهی نمایشی در شعبه اول دادگاه انقلاب کرج به ریاست موسی آصف‌الحسینی برپا کرد
جمهوری اسلامی ایران و رژیم اسرائیل هر دو سابقه‌ای طولانی در قتل مستقیم و غیرمستقیم کودکان دارند. کودک‌کشی جمهوری اسلامی در ایران محدود به دو ماه اخیر نمی‌شود و سابقه‌ای به عمر این رژیم دارد.
نظام قضایی جمهوری اسلامی حتی آیین‌دادرسی خود را نیز قبول ندارد
در هفته جاری، یکی از شعـب دادگاه انقلاب قرار است به اتهامات امنیتی – از جمله محاربه و افساد فی‌الارض- علیه تعدادی از نوجــوانان رسیدگی کند.
در طی تظاهرات مسالمت‌آمیز اخیر، نیروهـای امنیتی ایران حداقـل ۲۳ کـودک را کشـته‌اند و صدها کودک را زخمی، بازداشـت یا شکنجــه کرده‌انـد. کمیته‌ی حقـوق کودک سازمان ملل نقض شدید حقــوق کودکان در کشور را محکوم کرد، و قویاً از مقامات ایران خواست که هرگونه خشونت علیه کودکان را متوقف کنند
اهمیت اقدام اجتماعی و گروهی به‌عنوان یک عمل روزمره و اصل وجودی این مناسبت‌ها اتفاق بیافتد، فراموش می‌شود. مثلاً می‌بینیم هر سال به مناسبت روز جهانی کودکان، یا روز مقابله با خشـونت علیه زنان، همـه چنـد روزی درباره‌ی کـودکان یـا خشـونت علیـه زنان حـرف می‌زننـد و بعــد همه‌چیـز، از جمله ریشه‌های خشونت علیه زنـان و نقــض حقـوق کودکان فراموش می‌شود تا سال بعد.
جنبش «زن، زندگی، آزادی» اولین جنبشی نیست که حول محور حق بر بدن و آزادی دانش‌آموزان در ایران را در مقام نیرویی اجتماعی بسیج کرده و برای اعتراض به خیابان‌ها کشانده است.