برای نمونه، از سال‌ها پیش جمهوری اسلامی اقدام به صدور حکم اعدام برای کودکان کرده‌است؛ و در مورد کودکانی مانند عاطفه رجبی سهاله احکام اعدام را پیش از به ۱۸ سالگی رسیدن و در مورد برخی دیگر از کودکان حکم اعدام را پس از به ۱۸ سال رسیدن اجرا کرده‌ است. در لیست افراد اعدام شده در جریان کشتارهای دهه ۶۰ نیز نام کودکان به چشم می‌خورد. علاوه بر آن، جمهوری اسلامی در کشتار وسیع مردم سوریه از جمله کودکان نیز نقش داشته‌ است. پشتیبانی از حکومت بشار اسد نیز چه از طریق مالی، چه از طریق نظامی و چه تأمین سایر منابع استراتژیک برای اسد، به حکومت سوریه در سرکوب مردم و جنایت علیه کودکان کمک کرده‌است.
هر دو رژیم سابقه‌ای طولانی در شکنجه کودکان دارند. از جلسات بازجویی کودکان فلسطینی توسط پلیس و نیروهای امنیتی اسرائیل در سال‌های گذشته ویدیوهایی درز کرده است. این ویدیوها حاکی از بدرفتاری و اعمال خشونت در جریان بازجویی و حبس و مصداق شکنجه هستند.
جمهوری اسلامی در این زمینه نیز از اسرائیل عقب نمانده است. علی قدوسی جانشین فرمانده سپاه درباره بازداشت شده‌‌های جنبش زن، زندگی، آزادی گفته است که میانگین سنی آن‌ها ۱۵ سال است. بسیاری از کودکان بازداشت شده تا روزها از حق ملاقات با خانواده، داشتن وکیل و حتی مطلع شدن از محل نگه‌دارید محروم بودهاند، و در سلول‌هایی نگه‌داری می‌شوند که حبس در آن برای بزرگسالان نیز مصداق آزار و بدرفتاری است. همچنین بررسی قتل کودکانی مانند نیکا شاکرمی نشان می‌دهد که آنها پس از دستگیری و در اثر خشونت و ضربات متعدد به سر به قتل رسیده‌اند.
هر دو رژیم بارها به مناطق غیرنظامی حمله موشکی کرده‌اند و باعث مرگ کودکان شده‌اند. جمهوری اسلامی در دو ماه اخیر به محل اسکان غیرنظامیان و خانواده احزاب کرد در اقلیم کردستان حمله موشکی کرده است و اسرائیل نیز بارها با هدف قرار دادن اماکن مسکونی در نوار غزه و کرانه باختری در حملات موشکی، موجب مرگ کودکان شده است.
هم در جمهوری اسلامی و هم در رژیم اسرائیل رفتار تبعیض‌آمیز با مردم یک رویه نظام‌مند و ساختاری است. کودکان و نوجوانان فلسطینی در سرزمین‌های اشغالی مجبورند به دفعات برای بازرسی شدن توقف کنند و در صف‌های طولانی ایست بازرسی بایستند . این کودکان در صورت دستگیری در یک نظام قضایی مبتنی بر آپارتاید محاکمه می‌شوند. گاهی اوقات سربازان اسرائیلی کودکان فلسطینی را صرفاً به جرم همراه داشتن پرچم فلسطین بازداشت می‌کنند.
در ایران نیز کودکان، بالاخص دختران، اقلیت‌ها، کودکان کارگر یا از خانواده‌های کارگری با تبعیض‌های مختلف جنسی، جنسیتی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دست‌به‌گریبان هستند. در جریان جنبش زن، زندگی، آزادی، کودکانی که دست به اعتراض و مخالفت با ایدئولوژی تحمیلی زده‌اند تحت شدیدترین محدودیت‌ها و حملات از جانب نیروهای دولتی قرار گرفته‌اند.

هر دو حکومت دشمن محیط زیست هستند و طبیعت، منابع طبیعی و محل زندگی کودکان را تخریب می‌کنند. علاوه بر مواردی که بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند مانند خشک شدن دریاچه ارومیه یا آلودگی هوای شهرهای بزرگ ایران، در نتیجه سیاست‌های جمهوری اسلامی، کودکان در بسیاری از استان‌ها خصوصاً استان‌های غیرفارس مجبور به زندگی در شرایط زیست محیطی خطرناک و دشوار هستند. به عنوان مثال استان‌های واقع در رشته‌کوه‌های زاگرس از کمبود آب، تخریب و سوختن جنگل‌ها و مراتع رنج می‌برند؛ در استان خوزستان آلودگی‌های نفتی، خشک شدن تالاب‌ها از جمله هورالعظیم و ریزگردها زندگی کودکان را با مخاطره روبه‌رو کرده است.

اسرائیل نیز با آتش زدن و دفن کردن درختان زیتون دست‌کاشت و خودرو، و حفر چاه‌های عمیق هم طبیعت محل زندگی مردم فلسطین را تخریب می‌کند و هم امکان‌های امرار معاش خانواده‌های کودکان را سلب و محدود کرده است.