مادر سیاوش بعد از این که موفق به پیدا کردن فرزندش در خیابان نمی‌شود به کلانتری می‌رود و در راه به بیمارستانی در همان حوالی سر می‌زنند: “گفتند یک بچه را آوردند ولی فوت کرده. دلم هوری ریخت، هر کاری کردم که نشونم بدن، گفتن اجازه نمی دهد، مجهولالهویه است. انقدر گریه داد زدم تا کارت عابر بانکی که در جیبت بود را نشانم دادند. گفتن از پشت سر تیر خورده، دو نفر اومدن تو حیاط بیمارستان رها کردن.”

صبح به مادر سیاوش اجازه می‌دهند تا جسد را شناسایی کند: “کشو سردخانه باز شد کاور را باز کردم سیاوش من با فرق غرق به خون با چشمان نیمه باز. زانو زدم، دست زیر سرت گذاشتم و فریاد زدم. دستم پر از خون شد.”