کومار شامگاه یک‌شنبه ۸ آبان در بیمارستان خمینی به دلیل شدت جراحات ناشی از اصابت گلوله جانش را از دست داد و پیکرش همان شب به خانواده‌اش تحویل داده شد.

یکی از شاهدان عینی در این باره به هه‌نگاو گفته بود:”در محلی که کومار هدف گلوله قرار گرفته هیچ گونه اعتراضی نبوده و دو سمند سبز و سفید بدون پلاک پس از توقف با اسلحه ته‌پر و از فاصله ٣ متری به سوی کومار تیراندازی کرده‌اند که به‌شدت مجروح شد.”

پیکر کومار درافتاده در روستای زیوکه زادگاه پدریش به خاک سپرده شد.
حسن درافتاده، پدر کومار بر سر مزار پسر گفت: “جگرم با کشته شدن کومار سوخت اما خوشبختم که پسرم برای آزادی، خاک و میهنش شهید شده است. کومار فرزند من نیست بلکه فرزند تمام ملت‌های تحت ستم است.”

حسن درافتاده در گفت‌وگویی با صدای آمریکا، کومار را پسری «خوش‌صحبت، پرانرژی و در عین حال مودب و سالم» توصیف کرد و گفت که فرزندش «با نیت و باور قلبی خود» وارد اعتراضات شده بود.

او با بیان این که به گفته «پزشکش که دکتر پزشک قانونی نیز است» به کومار «از فاصله چندمتری شلیک شده»، گفت «انگار که کومار هدف مستقیم‌شان بوده برای کشتن» و «معلوم نیست که چگونه و چرا به او شلیک شده بدون این که هیچ اعتراضی بوده باشد. چند نوجوان کنار هم بوده‌اند و آنها را زده‌اند.»

کومار در پستی در حساب اینستاگرام خود ترجمه کُردی قطعه شعری از نشاط حمدان را هم‌خوان کرده بود: ما مردمان خاورمیانه ایم. بعضی‌هایمان در جنگ كشته می‌شویم، بعضی در زندان. بعضی‌هایمان در جاده می‌میریم، بعضی در دریا، حتی بلندترین كوه ها هم انتقام تنهایی‌شان را از ما می‌گیرند، چرا كه ما شغل‌مان مُردن است.